kenniscentrum | blogs | Bloem
Bloem... of hoe het begon
Zonder haar zou de Keulseweg niet zijn geweest wat het nu is.
Ze stond aan de wieg van het coachen met paarden en enige jaren later de opleiding equine assisted coach level 1.
Op een mooie najaarsdag, september 2002, liep ze ons erf op: Bloem, een witte Shire. Op alle manieren een Grande Dame.
Ik (Marjolijn) ontdekte al snel dat ze welwillend was, maar uiteindelijk toch pas bereid om de leiding uit handen te geven als ze zeker wist dat ik dat aankon. En daar was ze nog niet zo van overtuigd.
Ze had gelijk. Ik vond haar imponerend en ontdekte al gauw dat ik vroeger op de manege wel had leren paardrijden, maar niet veel over paarden had geleerd.
En dat laatste, dat was ze wél met mij eens. Ze liet het me vriendelijk, maar duidelijk merken.
Dat onze ietwat gemankeerde samenwerking aan mij lag en niet aan haar was me helder, dus ik ging aan de slag: boeken, cursussen, oefenen, trainen... er viel zoveel te leren.
Bam, daar stond ze dan, ruim 900 kilo aan de grond genageld
Langzaam maar zeker ontdekten we een bijzonder patroon in de reacties van Bloem op wat ik deed, hoe ik me opstelde of hoe ik in mijn vel zat. Iedere keer als ik iets nieuws had geleerd en de dingen anders deed, dan reageerde zij vrijwel onmiddellijk anders. Ze beloonde mijn verandering als het ware direct. Wow, dat motiveert! Want ze deed dat ook nog eens zonder enige voorwaarde, steeds bereid samen weer aan de slag te gaan, alsof ze mijn eerdere ‘geklungel’ gewoon vergeten was.
Natuurlijk ging mijn leerproces met ups en downs en kon ik zomaar ineens overvallen worden door onzekerheid. Bam, daar stond ze dan, geen beweging meer in te krijgen. Ruim 900 kilo aan de grond genageld.
Tja, dat zet je wel aan het denken: waarom gisteren nog wel en nu ineens niet meer? Als het antwoord op die vraag mij te binnen schoot, ik me bewust werd van iets in mijzelf of in mijn gedrag, en dat veranderde, kwam ze weer in beweging en deed wat ik haar vroeg.
Als ik me bewust werd van iets in mijzelf of in mijn gedrag, en dat veranderde, kwam ze weer in beweging
Ze reageerde zo direct op mij, de kleinste signalen pakte ze op. Want ook al dacht ik nu best zelfverzekerd te zijn en alles onder controle te hebben, Bloem signaleerde ieder moment van twijfel razendsnel.
Wellicht stokte mijn ademhaling even? Waren mijn bewegingen minder duidelijk? Duurde het net iets langer dan normaal?
Geen idee, maar zíj had het opgemerkt en ze reageerde er direct op.
Ze liet zien wat werkte en wat niet, gewoon alleen maar door paard te zijn
Door met Bloem aan het werk te zijn, leerde ik niet alleen zelf nieuwe technieken en subtiele manieren van communicatie aan, maar ook hoe alles wat ik deed voor háár was. En ik ontdekte dat ik lang nog niet zo zeker van mezelf was als ik dacht. Maar doordat ze mij steeds zo direct en duidelijk liet zien wat werkte en wat niet – gewoon alleen maar door paard te zijn, en te reageren zoals een paard reageert – kon ik daarin hele grote stappen maken.
Coaching
Coaching is het professioneel begeleiden van mensen die meer over zichzelf te weten willen komen, hun manier van communiceren willen verbeteren, ontdekken waarom ze doen wat ze doen en willen uitvinden of dat ook anders kan en dan wellicht beter werkt. Beter voor henzelf of in het contact met anderen.
Wacht eens even... communicatie verbeteren, dingen anders doen... ervaren hoe dat voor een ander is? Was dat eigenlijk niet precies waar ik mee bezig was?
En als ik haar reacties op mij daarbij als zulke waardevolle feedback ervaren had, zouden we een paard dan niet als ‘hulpmiddel’ kunnen inzetten bij coaching? Het antwoord op deze vraag was duidelijk.
De kudde was inmiddels uitgebreid met de Shires Jeroen en Oude Bloem (ja, ze heette nu eenmaal ook Bloem én ze was op leeftijd) en Shetlander Puk en de paarden werden al snel onze vaste collega’s.
Steeds vaker deden wij een stapje terug en lieten we het werk aan de paarden over
Géén hulpmiddel
Steeds vaker deden wij als coach een stapje terug en lieten we het werk aan de paarden over. We ontdekten in de praktijk namelijk al heel snel dat het hier helemaal niet om een ‘hulpmiddel’ ging, maar dat de feedback die wij en onze coachees van de paarden ervaarden zo divers, zo subtiel, zo helder en zo diepgaand kon zijn, én meestal zo snel duidelijkheid opleverde, dat we de paarden als gelijkwaardige en misschien zelfs wel kundiger collega’s moesten erkennen.
Tweeentwintig jaar later...
De zoektocht die begon met Bloem – en waarin we zoveel mensen ontmoetten die ons leerden over mensen, paarden, coaching en verfijning van het inzetten van de paarden hierbij – leidde tot een fantastische methodiek, de opleidingen equine assisted coach, kindercoach en inmiddels ook equine assisted therapeut.
De kudde breidde zich uit, maar we moesten ook weer afscheid nemen. In 2019 van Bloem, onze – letterlijk en figuurlijk – allergrootste vriendin, inspirator en leermeesteres. Ze heeft zo ontzettend veel betekend... We zijn haar tot op de dag van vandaag diep, diep dankbaar.
Ze was onze allergrootste vriendin, inspirator en leermeesteres...