kenniscentrum | blogs | noodklok
Moet (paarden)coach een beschermd beroep worden?
“Moet coach een beschermd beroep worden nu het aantal coaches explosief groeit?” kopte het dagblad Trouw in 2019. Bedrijfsartsen en psychologen maken zich in het artikel zorgen over de wildgroei van burn-out coaches:
“Het is niet zo dat wij een hele beroepsgroep willen afkammen, want er zitten natuurlijk ook goede coaches tussen”, zegt Jolanda Jansen van NIP, de beroepsvereniging voor psychologen. “Maar er moet echt beter zicht komen op de kwaliteit. Als je een zware burn-out hebt, kun je niets meer. Als je dat niet goed aanpakt, kun je iemand echt beschadigen.”
Twee dagen later luiden Beroepsorganisaties voor Coaches de noodklok: Gevaarlijke ontwikkeling door wildgroei aan (stress)coaches. De drie grootste beroepsorganisaties voor coaches (Noloc, NOBCO en LVSC) delen de actuele zorg rondom de kwaliteit van de coaches die vele werknemers begeleiden bij stress en burn-out:
“In Nederland kan iedereen zich coach noemen en werknemers begeleiden. Er is geen toezicht op de kwaliteit van deze begeleiding.”
“Mensen plakken een bordje op de deur en noemen zich coach op allerlei terreinen”, zegt een woordvoerder van de NOBCO, “Wij pleiten voor strengere bescherming en duidelijke richtlijnen voor het beroep. Het landschap is nu heel versnipperd.”
En ook Arjen Lubach vindt dat het afgelopen moet zijn met coaching. Hij schetst een beeld dat ook de NOBCO herkent. Zij benadrukken hoe belangrijk het is om naar de kwaliteit van coaching te kijken en dat opdrachtgevers en particulieren zich goed oriënteren voordat zij een coach kiezen.
Accreditatie
Als opleider voor coaches trekken deze berichten natuurlijk onze aandacht. We zijn ons maar al te bewust van de verantwoordelijkheid naar student, coach, therapeut, cliënt én paard.
Je kunt natuurlijk in jezelf geloven en uitdragen dat je de beste bent, maar alleen een externe partij kan dat objectief beoordelen
Het was de reden dat we onze opleiding in 2010 aan het EQA-assessment van de NOBCO onderwierpen. Je kunt als opleider natuurlijk in jezelf geloven en uitdragen dat je de beste bent, maar alleen een externe partij kan dat objectief beoordelen.
Wildgroei in paardencoach land
Maar niet alleen trekken deze berichten onze aandacht, we delen deze zorg!
Ook in paardencoach- en paardencoachopleiders land heeft de afgelopen jaren een explosieve groei plaatsgevonden. Want ook voor opleiders geldt dat iedereen een bordje op de deur (stal) kan plakken...
Verbazingwekkend daarbij is dat de meeste paardencoachopleidingen veel korter zijn dan reguliere coachopleidingen (zonder paarden). Zo kan het dat je bijvoorbeeld in 10 dagen al paardencoach kunt worden en dan na maar liefst 5 aanvullende dagen als “gecertificeerd” kinderpaardencoach aan de slag kunt.
Goed voor het vak?
Het mag duidelijk zijn dat dat ons vak niet ten goede komt. Je hebt als coach met paarden niet alleen meer praktische kennis nodig, maar je hebt ook meer verantwoordelijkheid: naar mens én paard. En zeker het werken met kinderen vraagt een gedegen ondergrond.
Ook wij maken ons zorgen en kunnen alleen maar hopen dat het toekomstige studenten en coaches lukt om in het ondoorgrondelijke woud van opleiders een keuze te maken die hen de best mogelijke coach laat worden en zijn. Voor mens (kind!) én paard!